کد مطلب:141862 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:153
پس از شهادت علی اکبر
پس از سلام علی بود كه امام به بالین فرزند خود آمد. گفته اند: «و انكب علیه و اصفا خده علی خده؛ و خود را روی علی انداخت و گونه به گونه فرزند نهاد» [1] بدن قطعه قطعه شده علی، چنان امام را متأثر ساخت كه آن قوم را نفرین كرد: «قتل الله قوما قتلوك؛ [2] خداوند بكشد قومی كه تو را كشت» سپس فرمود: «یا بنی ما اجراهم علی الرحمن و علی
انتهاك حرمة الرسول؛ ای پسرم! اینها نسبت به خدا چه گستاخ و بی شرم اند و هتك حریم رسول خدا می كنند» در آن حال اشك از چشمان مبارك امام سرازیر شد و فرمود: «علی الدنیا بعدك العفا؛ پس از تو پسرم! اف بر این دنیا باد» [3] و نیز فرمود: «یعز علی جدك و ابیك ان تدعوهم فلا یجیبوك، تستغیث بهم فلا یغیثوك؛ بر جد و پدرت گران است كه تو آنها را بخوانی، ولی آنها تو را پاسخ نگویند، و به آنها پناه بری ولی پناهی ندهند». [4] .
انتهاك حرمة الرسول؛ ای پسرم! اینها نسبت به خدا چه گستاخ و بی شرم اند و هتك حریم رسول خدا می كنند» در آن حال اشك از چشمان مبارك امام سرازیر شد و فرمود: «علی الدنیا بعدك العفا؛ پس از تو پسرم! اف بر این دنیا باد» [3] و نیز فرمود: «یعز علی جدك و ابیك ان تدعوهم فلا یجیبوك، تستغیث بهم فلا یغیثوك؛ بر جد و پدرت گران است كه تو آنها را بخوانی، ولی آنها تو را پاسخ نگویند، و به آنها پناه بری ولی پناهی ندهند». [4] .
[1] اللهوف، ص 49.
[2] الارشاد، ج 2، ص 106.
[3] مقاتل الطالبيين؛ اللهوف، ص 49؛ الارشاد، ج 2، ص 106.
[4] مقتل الحسين مقرم، ص 324.